Papa doet aangifte

In deze blog is een papa een het woord. Camille is vader van 3 kinderen: een meisje van 4 en een tweeling van 1. Ook is hij de man van eigenaar van DearBaby. In het kader van het thema -Month of Celebrations- deelt Camille zijn ervaring in één van de belangrijkste eerste taken als vader: de aangifte van geboorte en naam van de baby!

Daar ga ik dan. Een zware last op mijn schouders. ID mee? Check! Trouwboekje mee? Check!  Telefoon met namen van het kind en tijd van de geboorte mee? Jip! Oh, heb ik heb ik het wel voldoende opgeladen? 83%. Gelukkig!

Na een hele zwangerschapsperiode toekijken, is het nu eindelijk mijn beurt om iets voor de baby te doen; geboorteaangifte. Met m'n borst vooruit loop ik het stadsdeelkantoor binnen en trek een nummertje. Terwijl ik wacht check ik de namen nog even. Precies zoals ik het met mijn vrouw heb besproken. Het staat er goed.

Dan ben ik aan de beurt. Nu moet het gebeuren. Dit mag niet fout gaan!  Een beetje gespannen zit ik tegenover de ambtenaar van de burgerlijke stand. “Gefeliciteerd!” zegt hij als eerste. “Bedankt.” Na wat formaliteiten mag ik eindelijk. De namen. Nog nooit heb ik zo langzaam gespeld. Na elke letter check ik of ik op de goede weg ben. Tot de laatste letter. Vervolgens de geboortedatum en tijd. “Kunt u het nog even controleren.” Het klopt. De ambtenaar tikt nog wat op zijn toetsenbord en print het afschrift voor me uit. Yes! Mijn baby is nu officieel bekend bij de gemeente!

Thuis aangekomen vraagt m’n vrouw: “En gelukt?” “Ja, hoor.” zeg ik. “En hoe was het?” vraagt ze opgewonden. “Gewoon.” zeg ik zo nuchter mogelijk. Ik pak m'n dochter uit de box en ga met haar op de bank zitten. Terwijl ze in mijn armen ligt kijkt ze me aan alsof ze wil zeggen: “Goed gedaan papa!”